چشم

دریای شور انگیز چشمانت چه زیباست

آنجا که باید دل به دریا زد همین جاست

در من طلوع آبی آن چشم روشن

یاد آور صبح خیال انگیز دریاست

گل کرده باغی از ستاره در نگاهت

آن یک چراغانی که در چشم تو برپاست

بیهوده می کوشی که راز عاشقی را

از من بپوشانی که در چشم تو پیداست

ما هر دوان خاموش خاموشیم اما

چشمان ما را در خموشی گفتگوهاست

دیروزمان را با غروری پوچ گشتیم

امروز هم زانسان ولی آینده ماراست

دور از نوازشهای دست مهربانت

دستان من در انزوای خویش تنهاست

بگذار دستت را در دستم گذارم

بی هیچ پروایی که دست عشق با ماست

پریشانم

پریشانم

چه میخواهی تو از جانم؟!

مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی

خداوندا!

اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی

لباس فقر پوشی

غرورت را برای تکه نانی

به زیر پای نامردان بیاندازی

و شب آهسته و خسته

تهیدست و زبان بسته

به سوی خانه باز آیی

زمین و آسمان را کفر میگویی

نمیگویی؟!

انتظار

انتظار

زلالی نام تو

خورشید را به انزوا می‌کشاند

اما تو نیستی

زمین دور سرم می‌چرخد

با تمام کوه‌هایش

آسمان می‌چرخد

با کهکشان‌هایش

دریا با ماهی‌هایش

حالا

از سر انگشتانم

پرندگانی به تصرف آسمان برخاسته‌اند

حالا

من دور خودم می‌چرخم

مثل فانوسی راه گم کرده

در برهوت شبی سیاه

تا شاید بتوانم ملوانان دریازده را

به ساحل برسانم

با شمایم آی ی...

فانوس برافروزید

بادبان برافرازید

دریا در راه است

دریا

با پریانی لمیده در آفتاب بعدازظهر

به استقبالمان می‌آید

خدای من

مرده‌‌ها زیر تابوت‌هایشان راه می‌روند

این صدای مردگان است

‌ لااله الاالله

حالا زندگان

یکی‌یکی از کت و شلوارهایشان

از پیراهن‌هایشان

بیرون می‌زنند

با دهانی باز

و خودشان را تشییع می‌کنند

می‌بینی مهربان !

وقتی تو نیستی

قانون جهان به‌هم می‌ریزد!

مرده‌ها به تشییع زندگان برمی‌خیزند!

من منتظرم

تا تو شروع شوی

تا زمین به مدار خودش برگردد

تا آسمان

پرنده برویاند

دریا ماهی

من منتظرم

تا تو شروع شوی

تا آدم‌ها

به کت و شلوارهایشان برگردند

به پیراهن‌‌هایشان

من منتظرم

باران مهربانی

یادم باشد

یادم باشد که زیبایی های کوچک را دوست بدارم حتی اگر در میان زشتی های بزرگ باشند
یادم باشد که دیگران را دوست بدارم آن گونه که هستند ، نه آن گونه که می خواهم باشند
یادم باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگرم
که من اگر خود با خویشتن آشتی نکنم هیچ شخصی نمی تواند مرا با خود آشتی دهد
یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم
چرا که شخصی که با خود مهربان نیست نمی تواند با دیگران مهربان باشد